مرتضی شیرکوهی

آهنگساز و نوازنده پیانو

درباره مرتضی شیرکوهی

مرتضی شیرکوهی متولد ۲۷ خرداد ۱۳۵۷ در تهران، آهنگساز و مدرس موسیقی، دارای نشان درجه دو هنری در رشته آهنگسازی (معادل کارشناسی ارشد) از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. او دیپلم خود را از هنرستان موسیقی سوره و کارشناسی نوازندگی پیانو را از دانشگاه علمی‌-کاربردی واحد ۴ دریافت کرده و از اعضای پیوسته کانون نوازندگان کلاسیک خانه موسیقی ایران به شمار می‌رود.

آثار منتشرشده مرتضی شیرکوهی شامل آلبوم‌های «آکادمیک»، «آرتیمان»، «ایوار»، «دوازده پرلود و فوگ برای پیانو»، قطعه «دوئت برای فلوت و پیانو» در آلبوم «گوش دو» و «فوگ در دو دیز» برای کوارتت فلوت در آلبوم «امواج نوی ایران» می‌شوند. همچنین سه قطعه از مجموعه «آرتیمان» در آلبوم «کُن‌بِریو (Con brio)» با نوازندگی روبرت گیراچلو منتشر شده‌اند. آثار شیرکوهی تاکنون توسط نوازندگانی چون نیکلاس هوروات، اولاف جان لانری، فیلیپ‌سر و روبرت گیراچلو در کشورهای ایران، فرانسه، آمریکا، اوکراین، هلند و دیگر کشورها اجرا شده‌اند. آلبوم «آرتیمان» نیز توسط نیکلاس هوروات در فرانسه بازنوازی و منتشر شده و همچنین توسط نشر هارمونیک تیونز در سوئد بازنشر یافته است.

در زمینه موسیقی تصویری، ساخت موسیقی فیلم کوتاه «بازار» به کارگردانی علیرضا حبیبی، موسیقی سریال «خانه خورشید»، موسیقی مجله صوتی «گرامافونیک» به سردبیری سعید باباوند و همچنین چندین فیلم و سریال دیگر، در کارنامه مرتضی شیرکوهی ثبت شده است. کتاب نت آلبوم «آکادمیک» توسط انتشارات پارت منتشر شده و کتاب «آموزش کنترپوان مدال و تنال» نیز در دست انتشار است.

شیرکوهی از سال ۱۳۹۴ تاکنون به تدریس دروس «هارمونی» و «کنترپوان» در دانشگاه هنر تهران مشغول بوده و همچنین به‌صورت خصوصی و گروهی دروس «هارمونی»، «کنترپوان»، «فرم و آنالیز» و «سلفژ» را تدریس می‌کند.

آلبوم‌‎های مرتضی شیرکوهی

گالری تصاویر

مجله آرتیمان

سیر تحول موسیقی کلاسیک: از قرون وسطی تا دوره مدرن

موسیقی کلاسیک یکی از غنی‌ترین و عمیق‌ترین شاخه‌های هنری در تاریخ بشر است. برای درک بهتر آنچه امروز به‌عنوان “موسیقی کلاسیک” می‌شناسیم، باید به گذشته بازگردیم و روند تکامل این سبک موسیقایی را بررسی کنیم. قرون وسطی: پایه‌ریزی موسیقی مذهبی موسیقی در قرون وسطی عمدتاً مذهبی بود. کلیساها اصلی‌ترین مراکز تولید و اجرای موسیقی بودند. سبک “گرگوریایی” یا چنت ساده‌ی مذهبی، مهم‌ترین فرم آن دوران محسوب می‌شود که بدون همراهی ساز، فقط با صداهای انسانی